LADISLAS STAREVICH
Ladislas Starevich inventou as películas de bonecos en 1910, e
realizou case 50 obras ata a súa morte en 1965, todas inicialmente dirixidas a
un público infantil, pero moito máis grotescas -tanto en personaxes como en
situacións- e intensas do que hoxe considerariamos "apto para nenos".
Wladislaw Starevich naceu en Viño, Polonia, o 8 de agosto de 1882. A súa paixón pola
entomología levoulle a producir documentais en Moscú en 1909 e 1910 sobre os
insectos ; vistas as condicións de traballo, decidiu crear cucarachas
"virtuais" unindo as patas ao
tórax con cera. Ese primeiro filme foi unha obra sen precedentes: "A
Batalla das Cucarachas Macho", a primeira película de bonecos.
O seu traballo non caeu en saco
roto nin a súa achega pasou desapercibida: tanto é así que a popularidade de
Starevich foi en aumento: a súa terceira película, "A Cigarra e a
Formiga", tivo honores do Zar; e ata se converteu nunha persoa socialmente
relevante, invitado en todo tipo de festas, sen deixar de producir películas e
sen baixar un ápice a súa calidade. Algunhas das películas de Starevich
chegaron a un nivel de dificultade asombroso, con escenas complexísimas onde
bonecos movíanse entre follas flotantes, iluminación rítmica, auga en movemento
e sombras de persoas reais.
A revolución rusa forzoulle a
emigrar en 1920 a
Paris, onde sería coñecido como Ladislas e onde pasou o resto da súa vida
deseñando e realizando as súas películas, sen máis axuda que a da súa filla, e
rexeitando ofertas da potente industria cinematográfica norteamericana e a súa
tradicional censura. E é que o bo de Ladislas, ademais de inventor e artista,
sempre foi un independente. Levantemos o Vodka no seu honor.
Jiří Trnka
Jiří Trnka
formou-se na Prague School of Arts and Crafts, em 1936 idealizou um teatro de
marionetes, criado no inicio da Segunda Guerra Mundial e em vez do teatro,
desenhou cenários e ilustrou livros para crianças ao longo da guerra.
Depois da guerra, ele criou um departamento de
animação nos estúdios de filmagem Prague. Trnka foi conhecido mundialmente por
ser o melhor animador de marionetes no método checo e ganhou vários prémios em
festivais de cinema. Um animador chamou-se "O Walt Disney do Leste".
Em 1946, no Festival de Cannes ganhou um prémio,
um ano depois passou a trabalhar em cinema. Os seus filmes foram realizados
para um público adulto. No inicio de 1948, o governo comunista Checo começou a
subsidiar o seu trabalho, apesar disso o seu estilo e mensagem permaneceram
inalteráveis, para além de filmes, ele também animou cartoons, escreveu guiões
para maior parte dos seus filmes. Em 1949 ganhou o prémio Hans Christian
Andersen, o mais alto prémio em literatura de crianças. Ele morreu em 1969 de
problemas cardiacos.
Jan Švankmajer
Jan Švankmajer, nado o 4 de setembro de 1934 en Praga
(Checoslovaquia), é un cineasta e artista gráfico checo, cuxa obra se extende
por diversos medios. Autodefínese como surrealista, coñecido polas súas
animacións e características surrealistas que influíron, entre outros, a Terry
Gilliam, ou aos Irmáns Quay.[1]
Nos seus filmes, Svankmajer
traballa con bonecos, empregando a técnica de stop-motion. Tamén ten empregado
actores reais, máquinas, figuras de arxila, bonecas antigas, esqueletos de
animais e outras moitas cousas. Consigue crear un clima de pesadelo, o que non
impide que os seus filmes sexan, alo menos en certo modo, divertidos. Tense
inspirado nas obras de autores como Edgar Allan Poe, Lewis Carroll e a lenda
xermánica do Doutor Fausto (que serviu de inspiración a moitos outros autores).
Estivo casado con Eva
Švankmajerová, pintora surrealista, ceramista e escritora de sona mundial, que
faleceu en outubro de 2005. Eva colaborou en varias das películas de Švankmajer
como Fausto, Otesánek e Alis.
No hay comentarios:
Publicar un comentario